Cmentarz leży ok. 2 km na północny wschód od miasteczka Divišov, przy rozwidleniu dróg do Mněchnova i Šternova, dziś w polu nad autostradą, w obszarze katastralnym Měchnov. W 1776 roku gmina żydowska Divišov zwróciła się na podstawie zezwoleń władz kościelnych i świeckich z wnioskiem o wynajem gruntu do właściciela włości šternberskiej, Jana Václava Michala Čejki z Olbramovic, któremu zapłaciła 200 złotych za grunt i mur cmentarny, przy czym czynsz ustalono na 12 złotych rocznie.
Czechosłowacki Kościół Husycki zaczął działać w Netvořícach od 1920 roku. Zbór Zbawiciela pochodzi z roku 1937. Pod koniec zeszłego wieku kościół poddano remontowi generalnemu.
Począwszy od wojen husyckich do 1620 roku w kraju tutejszym byli bracia czescy. Po bitwie pod Białą Górą wszyscy księża czeskobraterscy zostali wygnani z parafii w 1624 roku. Patent cesarski z 1627 roku nakazywał eksmisję wszystkich obywateli o innym wyznaniu niż katolickim. Ci, którzy nie chcieli się wyprowadzić, przyjęli pozornie wiarę katolicką, w sercu jednak pozostawali ze swoją starą wiarą, i w niej potajemnie wychowywali własne dzieci. Bracia czescy schodzili się na modlitwy w parowach pod wzgórzem Kačí vrch. Patent Tolerancyjny (cesarz Józef II - 1781) zezwalał na praktykowanie wyznania protestanckiego w konfesji augsburskiej i helweckiej. Wiele tajnych braci czeskich przystąpiło do konfesji helweckiej jako najbliższej wierze czeskobraterskiej.
KLASZTOR W SÁZAVIE Klasztor został założony w 1032 roku przez księcia Oldřicha i pustelnika Prokopa.Znajduje się tutaj ekspozycja „Starosłowiańska Sázava“. Elementem zwiedzania jest barokowy refektarz i sala kapituły z malowidłami ściennymi z XIV wieku. Możecie również zwiedzić kościół barokowy pod wezwaniem świętego Prokopa i pod nim kryptę z relikwiami św. Prokopa. W ogrodzie północnym klasztora znajdują się odkryte fundamenty kościoła św. Krzyża z XI wieku.
W 1939 roku Kościół Czechosłowacki pod kierownictwem proboszcza Jaroslava Bendla zaczął budować trzeci sázavski kościół w jarze naprzeciw mostu na lewym brzegu rzeki. Wzbudzało to pewne niezadowolenie u wierzących rzymskokatolickich. W lipcu 1941 roku udało się zakończyć budowę. W obecności dostojników kościelnych kościół wyświecono Opatowi Prokopowi.