Gdy w mroźny poranek 6 marca 1645 roku na wzniesieniu nad Jankowem stanęły na polu bitwy wojska szwedzkie z lwem w herbie oraz wojska cesarskie (z orłem na chorągwi), na pokój westfalski kończący trzydziestoletni okres krwawych walk trzeba było jeszcze czekać trzy długie lata. Przed bitwą pod Jankowem, a także po niej, walczono jeszcze w wielu bitwach po całej Europie Zachodniej i Północnej. A mimo to bitwę jankowską uważa się za decydujące starcie, które definitywnie zmieniło stosunek sił i wielu konsekwencjach prowadziło do przyspieszenia rokowań pokojowych, zakończonych w dniu 24 października 1648 roku podpisem umów o nowym układzie mocarstw w Europie.
Po fatalnej bitwie na Białej Górze, gdy dokonano surowych i okrutnych egzekucji stanu szlacheckiego, lud chłopski zażywał trudny okres poddaństwa. Nie ma się więc co dziwić, że stan ten stawał się dla chłopów nieznośny, w konsekwencji w wielu miejscach dochodziło do buntów. Powstanie w 1775 roku było największym zorganizowanym działaniem poddanych na ziemiach czeskich w okresie późnego feudalizmu i stanowiło znaczący kamień milowy w procesie przemian społeczno-politycznych nie tylko wsi, ale całego społeczeństwa.
Latem 1627 roku w lasach na granicy Ziemi Kouřimskiej i Ziemi Čáslavskiej, w okolicy miejscowości Čestín, Kácov oraz Uhlířské Janovice zgromadziła się duża liczba zbiegłych poddanych. Pochodzili oni nie tylko z okolicznych wsi, ale prawdopodobnie też z bardziej odległych włości. Zgromadzenie osób, będących w rozpaczliwej sytuacji życiowej i zdolnych z tego powodu do wszystkiego, starali się wykorzystać do celów politycznych niektórzy z czeskich wygnańców.
Zwycięska bitwa taborytów pod Poříčí nad Sázavou, jaka odegrała się w nocy z 19 na 20 maja 1420 roku, zajmuje ważną pozycję w rekonstrukcji przemieszczania się hufców taboryckich biegnących na pomoc Pradze, zagrożonej przez Zygmunta. Ma również istotne znaczenie z punktu widzenia wojskowo-technicznego, gdyż stanowi kolejne świadectwo użycia husyckich wozów bojowych.